نشست‌های جشنوراه ایثار/ رحیم پور ازغدی: تلاش سینمای غرب جدا سازی هنر از اخلاق و عدالت است
تاریخ انتشار: ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۹۰۴۴۷
به گزارش خبرگزاری فارس، در ابتدای این نشست حسن رحیم‌پور ازغدی بیان کرد: فیلمسازان کشورهای غربی می‌گویند توجه رسانه، هنر و سینما زیبایی‌ست و ما به زیبایی اثر کار داریم و به ایدئولوژی آن کاری نداریم. آنها می‌گویند کار هنرمند عرضه هنر است و هنرمند نباید به حق، باطل، ظلم، عدالت و ... کاری داشته باشد چراکه هنر را اساسا مقوله‌ای تکنیکال و تخصصی می‌دانند و لذا می‌خواهند در سینما، اخلاق و عدالت را از هنر جدا کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این استاد دانشگاه ادامه داد: جداکردن اخلاق از هنر و توجه مطلق به تکنیک، هم غلط است و هم دروغ، چنین تفکیکی امکان ندارد و تاکنون اتفاق نیفتاده زیرا همان افرادی که شعار «علم برای علم» می‌دادند با علم بمب اتم ساختند.
این منتقد با اشاره به فیلمسازان و کمپانی‌های غربی اظهار کرد: این افراد می‌گویند ما با محتوا کاری نداریم اما خودشان آثاری را تولید می‌کنند که هم ایدئولوژی سیاسی و هم ایدئولوژی اخلاقی دارد. همین افراد در قالب انیمیشن و فیلم، چیزهایی را ترویج می‌کنند که کاملا ایدئولوژیک است،
رحیم‌پور ازغدی با تاکید بر اهداف شرکت‌های فیلمسازی هالیوودی ادامه داد: مدام در کمپانی‌های سرمایه‌دار و صهیونیست هالیوود، فیلم‌هایی ساخته می‌شود که تمام توجه‌شان به دفاع از حق صهیونیست‌ها برای کشتار و غارت است.
او عنوان کرد: می‌گویند هنر خط قرمز ندارد، در صورتیکه خط قرمز هنر صهیونیزم، منافع سرمایه‌داری و دفاع از حقوق مسلمان جهان است. می‌گویند سینما ایدئولوژیک و سیاسی نیست، اما خودشان فیلم‌هایی می‌سازند که در آن مظلومیت کماندوهای آمریکا در عراق را نمایش می‌دهند و خدمات‌شان را. چقدر فیلم ساختند که بگویند آمریکا از جهان در برابر کمونیسم دفاع کرده است؟ از جنگ جهانی دوم چقدر فیلم ساختند و از قهرمان‌هایی که عملا وجود نداشتند گفتند؟
حسن رحیم‌پور ازغدی با اشاره به شرایط ورود فیلمها به اسکار گفت: یکی از این شرابط این است که قهرمانان آن فیلم همجنس‌گرا باشند، دیگری دفاع از مظلومیت یهود و ظالم بودن مسلمان است، دیگری حمله به اسلام با برچسبِ تروریسم است.
این استاد دانشگاه بیان کرد: حتی یک فیلم در هالیوود ساخته نشده که نقدی به اسرائیل و صهیونیزم داشته باشد، حتی پرسیدن سوال هم در فیلم‌هایشان ممنوع است، اما به خدا، مسیح و مریم می‌شود بی‌شمار اهانت کرد.
رحیم‌پور ازغدی افزود: هنر، سینما و رسانه‌ای که ایدئولوژیک نباشد، بی‌جهت باشد و اهداف سیاسی نداشته باشد، وجود ندارد. نگویید سینما و هنر به اخلاق کاری ندارد، بگویید به نوع ضد اخلاقی‌اش کاری ندارد اما نوع اخلاقی‌اش کار دارد.
وی خاطرنشان کرد: می‌گویند هنر، سینما، ورزش و رسانه نباید در خدمت حق باشند، اما در خدمت باطل ایراد ندارد، چرا که می‌خواهند هنرشان در خدمت سیاست و ایدئولوژی خودشان قرار بگیرد، نه در خدمت سیاست و ایدئولوژی دیگران. آنها ورزش، هنر و سینما را سیاسی کرده‌اند و خیلی‌ها هم فریب اینها را می‌خورند.
رحیم‌پور ازغدی بیان کرد: بهانه دوم فیلمسازان غربی در خصوص اینکه هنر و سینما باید بر اساس صرفا «زیبایی» باشد این است که می‌گویند محتوا ربطی به هنر ندارد. اما نکته این است که هر هنری یک ظرف دارد و یک مظروف یعنی فرم و محتوا دارد، هنر بدون محتوا وجود خارجی ندارد، اگر هم باشد به هیچ دردی نمی‌خورد، فرم و محتوا مکمل یکدیگر هستند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه برخی فکر می‌کنند تنها زدن حرف خوب کافیست، تصریح می‌کند: آنها گمان می‌کنند دیگر لازم نیست خوب حرف بزنیم! جمله زیبای «قولو للناس حسنی» از قرآن کریم می‌گوید حرف بزنید، برای همه مخاطبان حتی مخاطب جهانی، و زیبا حرف بزنید. لذا باید زیبا هم سخن بگوییم.
رحیم پور ازغدی بیان کرد: ما دو مفهوم را داریم، درست حرف زدن که تکنیک است و ظرف، و حرف درست زدن، که مظروف است.
لذا ظرف مهم است، اما اینکه محتوای این ظرف چیست نیز مهم است. این فیلمسازان حرف بد را خوب می‌زنند. در ظرف طلا زباله می‌ریزند یعنی ظرف خوب و مظروف بد دارند.
وی با اشاره به اهمیت محتوا در فیلم تاکید کرد: در خصوص محتوا هم باید بدانیم، چه باید گفت و چگونه باید گفت. اگر فیلمی پرمخاطب و زیبا را بسازیم که محتوای پلید و مایوس کننده‌ای داشته باشد، یعنی فرم زیبا، اما محتوا زشت و این ارزشی ندارد.
نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم و فیلمنامه ایثار تا دوم خردادماه در پردیس سینمایی مهر کوهسنگی مشهدمقدس با دبیری فرهاد مختاری و نمایش فیلمهای سینمایی داستانی نماهنگ و مستند برگزار می شود.
*برنامه های روز دوم نخستین جشنواره بین المللی فیلم و فیلمنامه ایثار/ بررسی نقش زنان در عرصه ایثار و شهادت با حضورانسیه شاه حسینی
دومین روز از نخستین جشنواره بین المللی فیلم و فیلمنامه ایثار با نمایش ۲۸ فیلم در بخشهای مختلف و برگزاری نشست تخصصی با موضوع بررسی نقش زنان در عرصه ایثار و شهادت با حضور انسیه شاه حسینی فیلمساز سینمای ایران ادامه می یابد.
در ادامه نشست های تخصصی جشنواره دومین نشست این رویداد هنری با حضور انسیه شاه حسینی فیلمساز سینمای مقاومت و دفاع مقدس با موضوع بررسی نقش زنان در عرصه ایثار و شهادت از ساعت ۱۷ عصر روز یکشنبه ۳۱ اردیبهشت در سالن ستاره پردیس سینمایی مهر کوه سنگی برگزار می شود.
حضور عموم علاقه مندان و به ویژه فیلمسازان جوان و دانشجویان در این نشست آزاد است.
*برنامه های اکران فیلمها
۲۸ فیلم در بخشهای مختلف جشنواره بین المللی فیلم و فیلمنامه ایثار در دومین روز برگزاری این رخداد هنری روی پرده می رود.
بر پایه این گزارش نمایش سه فیلم سینمایی منصور ساخته سیاوش سرمدی فیلم سینمایی تک تیرانداز ساخته علی غفاری و فیلم سینمایی اتاقک گلی ساخته محمد عسگری در بخش مسابقه سینمای ایران و همچنین فیلم سینمایی نخل خون ساخته نجدت انظر محصول کشور سوریه در بخش خارج از مسابقه نمایش داده می شود. همچنین دو فیلم بلند داستانی آخرین عاشقانه ساخته اعظم جوانمردی و رگبرگ ساخته سجاد امیر یزدانی نیز در همین روز روی پرده می رود.
این گزارش می افزاید در روز دوم جشنواره آثاری از کشورهای سوریه اسپانیا عراق هندوستان فلسطین یمن فرانسه مالزی و ایران در قالب فیلمهای مستند داستانی کوتاه نماهنگ و پویانمایی نیز نمایش داده می شود.
نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم و فیلمنامه ایثار تا دوم خردادماه در پردیس سینمایی مهر کوهسنگی مشهدمقدس با دبیری فرهاد مختاری و نمایش فیلمهای سینمایی داستانی نماهنگ و مستند برگزار می شود. و تماشای فیلمها برای عموم علاقمندان هنر سینما آزاد است.
منبع: فارس
کلیدواژه: ایثار سینمایی نخستین جشنواره بین المللی فیلم و فیلمنامه ایثار رحیم پور ازغدی فیلم سینمایی فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۹۰۴۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اولین هنرپیشه زن سینما و یک سرگذشت تلخ پرتکرار
دهم اردیبهشت‌ماه سالروز درگذشت بازیگری است که نه تنها به عنوان نخستین هنرپیشه زن ایرانی شناخته می‌شود بلکه از منظری دیگر او را اولین قربانی در ناتوانیِ بومی کردنِ تفکر مدرن در سینمای ایران می‌دانند.
به گزارش ایسنا، نام صدیقه (روح‌انگیز) سامی‌نژاد که متولد سال ۱۲۹۵ بود، با بازی در نقش «گلنار» در فیلم «دختر لُر» برای همیشه در تاریخ سینمای ایران باقی مانده است. «دختر لر» نخستین اثر ناطق سینمای ایران است و در سال ۱۳۱۲ توسط خان‌بهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا ساخته شد.
با پخش «دختر لر» در سینماها که با استقبال فراوانی هم روبرو شد، سامی‌نژاد به شهرت رسید اما بعد سرنوشت بسیار تلخی پیدا کرد.
فریدون جیرانی سال ۱۳۸۹ در دورانی که پخش یک مصاحبه با فریماه فرجامی بعد از سال‌ها بی‌خبری و با تصاویری تکان‌دهنده از این ستاره سال‌های دور سینما واکنش‌های تندی را به دنبال داشت، در مطلبی بیان کرد: «زندگی بازیگران در سینمای ایران تلخ است و این فقط مربوط به سال‌های پس از انقلاب نیست. از ابتدای ورود سینما به ایران این سرگذشت تلخ تکرار شده است. ۱۳ اردیبهشت سال ۱۳۷۶ یک روز صبح به دفتر مجله سینما زنگ زدند و گفتند روح‌انگیز سامی‌نژاد مُرده است. من تا آن روز فکر می‌کردم روح‌انگیز سامی‌نژاد باید سال‌ها پیش مرده باشد. به خانه خواهرش عالیه زند تبریزی زنگ زدم و دیدم خبر درست است. رفتم خانه عالیه زند تبریزی و فهمیدم سامی‌نژاد بعدازظهر چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۷۶ در سن ۸۶ سالگی در تنهایی مرده و روز پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت در قطعه ۳۴ ردیف ۴۴ شماره ۴۶ در جایی گمنامی خاک شده است. رختخواب سامی‌نژاد وسط خانه بود. تنها میراث این اولین بازیگر سینما یک کیسه نایلونی بود و داخل آن یک بسته سیگار، یک شناسنامه و بروشور تانشده «دختر لر».»
این کارگردان سینما همچنین گفته بود: «من قبل از دیدن این میراث، تصویر سامی‌نژاد را در فیلم تهامی‌نژاد دیده بودم که گریه می‌کرد و دیگر هیچ. «ایران قادری» که یک روز سرشناس‌ترین بازیگر تماشاخانه تهران بود، چه شد؟ چگونه مُرد؟ چه کسی خبر داشت؟ و خیلی‌های دیگر. ریشه سرگذشت تلخ بازیگران در سینمای ایران را باید در جامعه‌ای جستجو کرد که نتوانسته است تفکر مدرن را بومی کند و در خودش حل نماید. متاسفانه اولین قربانیان این ناتوانی بازیگران زن سینما بودند.»
عباس بهارلو - مورخ و پژوهشگر سینما - در سال ۱۳۸۱ مطلبی درباره این بازیگر نوشته بود که در بخش‌هایی از آن آمده است: «وقتی در سال ۱۳۱۲ فیلمِ «دختر لر» ساخته مشترک خان‌بهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا، که صدیقه سامی‌نژاد در آن نقش «گلنار» را بازی می‌کرد، در تهران نمایش داده شد، در میان مردمی که برای بار نخست سیمای یک زن ایرانی را بر پرده سینما دیده بودند واکنش‌های ناگواری برانگیخت، که به‌درستی روشن نیست ــ و احتمالاً هیچ‌گاه نیز معلوم نخواهد شد ــ که آیا خانم صدیقه سامی‌نژاد تصوری از آن واکنش‌ها در ذهن داشته است یا خیر، و آیا اگر می‌داشت حاضر به ایفای نقش در آن فیلم می‌شد؟»
گفته می‌شود که در آن مقطع آوانس اوگانیانس نیز کوشش‌هایی را در زمینه ساخت فیلم انجام می‌داد و در این‌باره بهارلو ادامه داده است: «به‌موازات فعالیت‌های سخت‌کوشانه اوگانیانس در ایران، عبدالحسین سپنتا و خان‌بهادر اردشیر ایرانی نیز برای ساختن نخستین فیلم مشترک در هندوستان در جست‌وجوی بازیگر زنی بودند که زبان فارسی بداند و نقش «گلنار» را در فیلم «دختر لر» بازی کند. تا قبل از دوره پهلوی‌ِ اول بازی زنانِ مسلمان در نمایش‌ها و تعزیه‌ها ممنوع بود و بازیگران زنی که در این سال‌ها در فیلمهای اوگانیانس و مرادی ایفای نقش می‌کردند مانند مادام سیرانوش، لیدا ماطاوسیان، ژاسمین ژوزف، زما اوگانیانس و آسیا قسطانیان (کوستانیان) از بانوان ارمنی بودند که اکثر آنها از صحنه تئاتر به سینما آمده بودند، به‌همین دلیل موانع کم‌تری بر سرِ راه خود داشتند.
سپنتا موفق شد صدیقه (روح‌انگیز) سامی‌نژاد، همسر یکی از کارکنان کمپانی امپریال فیلم بمبئی، را که از سیزده سالگی از کرمان به هندوستان رفته بود مجاب کند و با این توضیح که نام او به‌عنوان نخستین بازیگر زن در تاریخ سینمای ایران ثبت خواهد شد ــ که شد ــ موافقت او و شوهرش، دماوندی، را برای بازی در فیلمش جلب کند. بدین ترتیب گروه هندی ـ ایرانی عبدالحسین سپنتا و اردشیر ایرانی کار خود را در هندوستان آغاز کرد.
«دختر لر» نخستین بار در سی‌ام آبان ۱۳۱۲ در دو سینمای مایاک (دیده‌بان) و سپه بر پرده آمد، و نمایش آن، سال بعد از دوم مردادماه ۱۳۱۳ در سینما مایاک تکرار شد، و پس از یک ماه از چهارم آذر نمایش آن در سینما سپه به مدت پنجاه روز ادامه یافت. سپس با یک دو هفته وقفه در همین‌سینما از نو بر پرده رفت. استقبال از فیلم بسیار پُرشور بود و حتی «مادر بزرگ‌های خیلی پیر» هم رفتند تا سرگذشت «دختر لر» را به‌چشم ببینند.»
ایفای نقش گلنار در «دختر لر» موجب شد که صدیقه سامی‌نژاد چنان انگشت‌نما و زبانزد خاص و عام شود که هم با دشنام روبرو شد و هم با تشویق برخی مردم در شهرهای مختلف.»
سامی‌نژاد در سال ۱۳۴۹ یعنی ۳۷ سال پس از نمایش «دختر لر»، در مستندی از محمد تهامی‌نژاد با نام «سینمای ایران از مشروطیت تا سپنتا» حضور یافت و به روایت زندگی دشوار و پر از رنج خود پرداخت.
از تهامی‌نژاد نقل شده است: «اغلب به‌طور کنترل‌نشده‌ای می‌خندید و در حالی‌که اشک در چشمانش حلقه زده بود به من گفت که هنگام اقامت در هند ایرانی‌های متعصب او را مورد ضرب‌وشتم قرارمی‌دادند و حتی بطری به‌طرفش پرتاب می‌کردند. به‌طوری‌که همواره مجبور بود همراه با محافظ از استودیو امپریال فیلم خارج شود.»
درباره این چهره مستند دیگری با نام «روح‌انگیز سامی‌نژاد» به کارگردانی مجید فدایی نیز ساخته شده که در ارتباط با زندگی نخستین بازیگر زن سینمای ایران و ایفاگر نقش «دختر لر» است،
سامی‌نژاد در حالی در 80 سالگی از دنیا رفت که خاطرات زیادی از دورانی که «دختر لر» ساخته شد و حواشی پیرامون آن بازگو نشد. فریدون جیرانی که مطالعات زیادی درباره تاریخ سینما دارد، با بیان اینکه چنین اتفاقی فقط مختص نخستین بازیگران سینما نبوده، در مصاحبه‌ای با ایسنا گفته بود: «بسیاری از بازیگران سینما، حرف و تاریخ سینما را با خود به زیر خاک بردند. من بارها به آنها گفته بودم که اجازه بدهید این اطلاعات به نسل‌های دیگر انتقال داده شود، اما بسیاری از آنها به این موضوع توجه نکردند.»
او گفته است: «قدیمی‌های معروف، بریده‌اند و سعی می‌کنند که صحبت نکنند، چون معتقدند سال‌ها به آنها بی‌لطفی شده است و دل پرگلایه‌ای دارند. مثل ناصر ملک مطیعی که من یک بار از او دعوت کردم تا به خانه سینما بیاید و درباره «چهارراه حوادث» (فیلمی به کارگردانی ساموئل خاچیکیان) صحبت کند و هرچه اصرار کردم موافقت نکرد. فردین هم دق کرد، در حالی که می‌توانست بازی کند. در یکی از برنامه‌های تلویزیونی هفت، بعد از سال‌ها آقای افخمی گفت که اگر به تاریخ سینما مراجعه کنید می‌بینید که بعد از فیلم «گنج قارون» تعداد سینماهای تهران افزایش پیدا کرده است بنابراین نمی‌توان نقش فردین را در تاریخ سینمای ایران انکار کرد اما سال‌ها تلاش شد که این نقش را انکار و حذف کنیم اما نتوانستیم. برای همین بعد از فوت او تشییع جنازه باشکوهی شکل گرفت. او می‌توانست بازی کند، چرا بازی نکرد؟ اگر بازی می‌کرد چه اتفاقی می‌افتاد؟ در سینمای سی سال اخیر که علی بی‌غمی وجود نداشت، می توانست نقش یک پدر را بازی بکند.»
انتهای پیام
هیجان ستاره بایرن: چی بهتر از بازی با رئال!